Tag: #wysheid #johannes4

Posted on

Die name van God

Die name van God

As ek myself voorstel, begin ek gewoonlik met die volgende: “Hallo, ek is Didi.” Dit is ʼn baie eenvoudige sin, maar in die stelling is daar ʼn hele lewe opgesluit.

As daar een ding is wat ons regdeur die Bybel van God leer, is dit dat name vir Hom belangrik is. Hy gee aan Sy mense name, maar Hy verander ʼn hele paar daarvan, om by Sy storie in te pas. Die eerste twee mense wie se name so merkwaardig verander is, was Abram en Sarai, wat nie dadelik glo het dat God hulle onvrugbaarheid kan oorkom nie. God doen egter baie meer as om net hulle omstandighede te verander, Hy verander hulle name. Abram word Abraham, wat die vader van vele beteken en Sarai, word Sarah – God se prinses.

Na Jakob se ontmoeting met God, verander sy naam na Israel. Hierdie naam is nie net ʼn belofte nie, maar dit is die begin van ʼn baie belangrike keerpunt in Jakob se lewe, maar ook met God se verhouding met Sy volk. Daar is ook Simon Petrus, en laat ons nie van Saulus die vervolger vergeet wat Paulus die apostel word nie.

Min mense weet dit van my, maar Didi is nie my doopnaam nie. Dit is nie eers afgelei van een van my twee doopname nie. Dit is ʼn naam wat deur iemand spesiaal vir my gegee is toe hy drie was en my boeties hom belet het om my sussie te noem. My pa het altyd gespot en gesê dit vat my twee keer langer om uit te pluis watter geur roomys ek voor lus is, of wat ek wil aantrek omdat Didi en Etrecia albei eers ʼn sê moes hê. Hierdie week vier ons die eerste keer wat ek die naam ‘Mamma’ gekry het, wanneer my dogter Saterdag haar sewentiende verjaarsdag vier.

Maar die doel van hierdie blog is nie om te gesels oor mense se name en die betekenis nie, nee, ek wil graag praat oor die name van God, want ek glo die sleutel tot ʼn dieper verstaan van wie Hy is, lê in die name wat Hy Homself noem.

Daar is Jahweh die naam waarmee God Homself aan Moses en die Israeliete voorstel. Hierdie naam word meer as 6 800 keer in die Ou Testament genoem. Hierdie naam van God was so heilig is dat die volk dit nie buite die tempel mag gebruik het nie. Dan is daar Jehova Jireh, die naam wat Abraham vir God “gegee” en die plek na vernoem het waar hy vir Isak moes offer, want Abraham kon sekerlik nie sien hoe God hom ʼn vader van vele sou maak as hy sy enigste seun sou offer nie – maar Abraham het geweet Jehova Jireh is sy God en die Here het voorsien.

Dan is daar Jehova Nissi, die naam wat Moses God noem toe hy ʼn altaar vir die Here bou, want hy het geweet dat hulle (God se volk) nie op hulle eie die Amalekiete sal kan verslaan nie, maar dat God ʼn magtige vegter is wat voor hulle uitgaan en hulle vyande platvee. Deur die naam Jehova Nissi te gebruik het Moses verklaar dat God self die leier van hulle weermag was.

Daar is nog so baie name vir God, maar hier is nie in die blog plek vir my om almal te bespreek nie, al wil ek hoe graag. Tog wil ek graag nog een naam met julle deel – Elohim. Hierdie is nie ʼn bekende naam nie, of dit was nie vir my nie, tot ek Dit een oggend in ʼn profetiese woord oor my man gehoor het. Ek en die eggenoot bestudeer nou al vir langer as ʼn jaar die Name van God, maar Elohim het (om eerlik te wees) vir my leeg bly voel en ek was nogal teleurgesteld dat dit die Naam is waarmee die Here hom aan ons kom voorstel het.

Tot ek twee weke gelede ʼn preek geluister het oor die heiligheid van God, en hoe Hy die Skepper is, wat nie geskape is uit iets nie, maar nog altyd daar was. Wat almagtig is, nie net in wat Hy kan doen nie, maar in wat Hy weet, wat Hy beplan, wie Hy is…  en net daar, terwyl ek wasgoed ophang, snap my hart wat Elohim werklik beteken.

Elohim beteken my God is Heilig. My God het geen krag nodig om Hom in stand te hou nie, Hy het nie my raad en my advies nodig nie en my swakheid, keer nie Sy planne vir my nie.

Elohim beteken ook dat ek niks is sonder God nie. Hy is my Skepper wat my onderhou, wat my op my naam geroep het- my Syne gemaak het.

Elohim beteken Sy gedagtes is hoër as myne en as ek nie verstaan wat besig is om te gebeur nie, is dit normaal want ek is ʼn mens, Hy is God. Ek hoef nie te weet hoe lyk die pad nie, ek moet die Herder vertrou.

Maar meer as alles, beteken Elohim vir my dat selfs as ek nie weet hoe Hy gaan voorsien nie en al weet ek nie hoe ek die volgende veldslag gaan oorleef nie, kan ek rus onder die vlerke van die Een wat daar was voor plek en tyd. Die God wat uit niks alles gemaak het en toe nog gedink het, die wêreld het ʼn Didi nodig.

Posted on

Om van rigting te verander

Die Bybel is vol rigting-verander oomblikke, of nee, eintlik is die hele Bybel een groot rigting verander, van waar die Gees van God oor die water sweef tot in Openbaring waar die laaste dae beskryf word. Tussenin is daar klomp stories van mense wat rigting moes verander om God se plan uit te leef. Adam en Eva. Noag. Jakob. Abraham. David. Petrus en die res van die dissipels.

Die persoon wie se rigting-verander my egter bybly, en oor wie ek die afgelope tyd die meeste nadink, is die Samaritaanse vrou by die put. In my kop kan ek haar storie sien afspeel. Die vrou met haar nie- so-perfekte-verlede wat soos elke ander dag put toe gaan om water vir haar huis te gaan haal. Om die een of ander rede het ek oneindige simpatie met hierdie naamlose vrou. Miskien is dit omdat ek met my neiging om van alles ʼn liefdesverhaal te maak, haar agtergrond in my verbeelding kan sien afspeel. Die vrou wat nie net deur een of twee nie, maar vyf van haar mans verlaat is en weet dat die een vir wie sy tans water aandra, nie regtig ernstig oor die verhouding is nie. Ek kan dink hoe deurmekaar haar gedagtes moes wees, hoe troebel haar gemoed. Ek kan my ook goed indink hoe nog meer moedeloos sy moes voel toe sy die Joodse man by háár put sien sit. Sy oordeel wat in haar agterkop eggo nog voor hy ʼn woord gepraat het.

Wat my vermoede oor haar gemoedstoestand en haar selfbeeld versterk, is haar ongefilterde antwoord aan Jesus toe hy haar vir water vra: “Meneer, vra jy mý vir water?”

My hart wil breek, want ek weet hoe dit voel as selfs so doodeenvoudige versoek van ʼn vreemdeling jou diepste onsekerhede na die oppervlak bring. Hoe jy sommer vooraf ʼn waarskuwing wil rig en sê “Weet net asseblief nou al dat ek nie goed genoeg is nie.”

Hier wil ek egter my eie storie onderbreek. Die put waar Jesus, die Messias, vir hierdie vrou wag, is op die stuk grond wat Jakob vir Josef gegee het. Met ander woorde, lank voor hierdie Samaritaanse vrou haar eerste asem ingeasem het, het God hierdie rigting-verander oomblik in haar lewe beplan.

Terug na die vrou by die put wat in die oomblik wonder of die Jood nie dalk dronk of mal is om haar vir water te vra nie. Sy weet immers die blote feit dat sy ʼn Samaritaan is maak dat sy nie die man se aandag werd is nie. Maar Jesus het ander planne en sy antwoord ruk elke keer my hart: “As jy maar net weet met wie jy praat en wat die Vader vir jou ingedagte het…:

Wow…

Hoe anders sal ons antwoord op God se roeping lyk, as ons weet wat God vir ons beplan of as ons met sekerheid sy stem kon hoor? Die res van die storie is nie minder belangrik nie, maar ek wil graag na die einde toe spring. Die vrou los haar waterkruik net daar by die put en gaan vertel in die dorp wat sy pas beleef het. In my kop het ek die saak ook uitgemaak dat sy man nommer ses gelos het en nooit weer haar identiteit of waarde in ʼn verhouding gaan soek het nie.

Want dit is mos wat met ʼn mens gebeur as jy van rigting verander.

Vir ʼn baie lang tyd, plant die Here skrif en stukkies waarheid daarrondom in my hart, maar ek is moeg geskryf en ek voel in elk geval nie dat ek as liefdesverhaalskrywer, enigsins in staat is om die woord te verkondig nie. Tog, sonder ophou, fluister die Gees dat ek moet onthou wie my vra –  die God wat die woorde in Moses se mond en die kierie in sy hand geplant het en al weet ek nie wat sy plan vir my is nie, weet ek dat God in Sy woord belowe dat Hy alles ten goede laat meewerk vir die wat in Hom glo.

Daarom, so bietjie bang en glad nie so seker van myself nie, skryf ek vanoggend my eerste “Preek-blog”, want in my hart is ek oortuig dat lewende water vir my wag. Ek moet net van rigting verander.